بررسی تفاوت های سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر

اگر به دنبال نصب سیستم اعلام حریق در ساختمان خود هستید حتما این سوال برای شما پیش آمده که از چه سیستمی باید استفاده کنید؟ آیا یک سیستم اعلام حریق متعارف کافی است و یا باید از سیستم آدرس‌پذیر استفاده کنید؟ در ادامه‌ی این مطلب در مورد تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر صحبت می‌کنیم و مزایا و معایب هر دو نوع سیستم را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

بررسی تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر

دو نوع اصلی سیستم‌های اعلام حریق وجود دارد که با نام سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و سیستم اعلام حریق متعارف شناخته می‌شوند. تجهیزات اعلام حریق نیز شامل دتکتورهای دودی، دتکتور حرارتی، دتکتور گازی، دتکتور گاز مونوکسیدکربن، شستی اعلام حریق، پنل مرکزی، آژیرها، دتکتور شعله، بیم دتکتور و غیره می‌شود. تجهیزات اعلام حریق که از نوع آدرس‌پذیر هستند با استفاده از یک آدرس منحصربفرد در پنل مشخص می‌شوند و تجهیزات متعارف نیز در زون‌های اعلام حریق تعریف می‌شوند.

تفاوت‌های مختلفی بین این دو سیستم اعلام حریق وجود دارد و به همین خاطر انتخاب یک سیستم اعلام حریق مناسب برای شرایط و ساختمان‌های مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است. تفاوت اصلی سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر مربوط به نحوه‌ی انتقال سیگنال از دستگاه‌ها و تجهیزات متصل برای برقراری ارتباط با کنترل پنل مرکزی است. هزینه نیز یک عامل تفاوت بین این دو سیستم محسوب می‌شود و می‌تواند عاملی تعیین‌کننده برای انتخاب سیستم اعلام حریق باشد. در ادامه‌ی این مطلب ضمن معرفی جداگانه‌ی سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر در مورد تفاوت آنها نیز صحبت خواهیم کرد.

درک بهتر تفاوت سیستم های آدرس پذیر و متعارف به شما کمک می‌کند تا بهترین سیستم اعلام حریق را برای نیازهای خود و نیازهای ساختمان انتخاب کنید.

(از مطلب کپسول آتش نشانی CO2 نیز بازدید کنید.)

سیستم اعلام حریق متعارف یا کانونشنال

سیستم‌های اعلام حریق متعارف از تکنولوژی آنالوگ استفاده می‌کنند و مبتنی بر سخت‌افزار هستند که از زون‌های مختلف تشکیل می‌شود. این زون‌ها همگی به پنل مرکزی متصل می‌شوند. هر زون بندی در اعلام حریق شامل دستگاه‌ها و تجهیزات مختلف مانند دستگاه‌های آغازگر و هشداردهنده است و زون‌ها برای ارتباط با پنل مرکزی از جریان الکتریکی استفاده می‌کنند.

هنگامی که دتکتورها دود، حرارت یا شعله را تشخیص می‌دهند که از حد آستانه فراتر باشد، این دستگاه‌های آغازگر فعال شده و جریان الکتریسیته در مدار افزایش می‌یابد. این افزایش یا تغییر در جریان الکتریکی به پنل مرکزی اطلاع داده می‌شود تا زنگ هشدار را به صدا درآورد.

عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف

کنترل پنل‌ها از نظر تعداد دستگاه‌هایی که می‌توانند پشتیبانی کنند با هم متفاوت هستند؛ بنابراین سیستم‌های متعارف به گونه‌ای محدود می‌شوند که مدارهای جداگانه با پنل ارتباط برقرار کنند، اما بستگی به تعداد دستگاه‌هایی دارد که می‌تواند پشتیبانی کند. نکته‌ی مهم در مورد سیستم‌های اعلام حریق متعارف این است که شما نمی‌توانید تشخیص دهید کدام دستگاه فعال شده است و تنها زون مربوط به دستگاه قابل تشخیص خواهد بود.

در سیستم‌های متعارف هر بخش یا طبقه از ساختمان به عنوان یک زون اعلام حریق در نظر گرفته می‌شود و تجهیزات روی این زون‌ها نصب می‌شوند.

(از مطلب اسپری فوم ضد حریق نیز بازدید کنید.)

مزایای سیستم‌های متعارف

• دستگاه‌های اعلام حریق ارزان قیمت
• استفاده‌ی آسان
• ایده‌آل برای ساختمان‌های کوچک تا متوسط

معایب سیستم‌های متعارف

• برای پروژه‌های بزرگ و پیچیده مناسب نیستند
• آتش و خطا فقط در زون مشخص می‌شود نه محل دقیق
• نیاز به کابل‌کشی بیشتری نسبت به سیستم‌های آدرس‌پذیر دارد

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر چیست؟

سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر از تکنولوژی دیجیتال برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کنند. بر خلاف سیستم‌های متعارف که از جریان الکتریکی برای ارسال اطلاعات از یک دستگاه به پنل مرکزی استفاده می‌کنند، دستگاه‌های آدرس‌پذیر پیام‌ها را به صورت کد باینری یعنی ترکیبی از صفر و یک‌ها به پنل ارسال می‌کنند. کد باینری از طریق تغییرات ولتاژ در دستگاه‌های سیگنال‌دهنده تولید می‌شود.

مشخص است که برای تبدیل این اطلاعات به یک سیستم نیاز است و به همین خاطر سیستم‌های آدرس‌پذیر از یک رایانه‌ی کوچک برای تبدیل تغییرات به کد باینری قابل انتقال استفاده می‌کنند. مزیت این سیستم در مقابل سیستم‌های متعارف این است که با توجه به طراحی آن، سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر می‌تواند طیف گسترده‌ای از اطلاعات را به پنل مرکزی ارسال کند.

یک تفاوت سیستم‌های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر این است که سیستم‌های آدرس‌پذیر به خاطر استفاده از فناوری دیجیتال می‌توانند اطلاعات بیشتری را به پنل مرکزی ارسال کنند.

تکنولوژی سیستم‌های آدرس‌پذیر

پیشرفت دیگری که سیستم‌های آدرس‌پذیر ارائه می‌دهند این است که این سیستم‌ها می‌توانند آدرس دستگاه‌های متصل به پنل را تشخیص داده و اطلاعات آن را روی پنل نمایش دهند. نسخه‌های جدیدتر سیستم‌های آدرس‌پذیر حتی می‌توانند مقدار دود یا حرارتی که دتکتورها حس می‌کنند را منتقل کنند و به این ترتیب از فعال شدن غیرضروری دتکتورها جلوگیری می‌شود.

(مطالعه‌ی مطلب نکات حفاظت در برابر حریق نیز می‌تواند برای شما مفید باشد.)

مزایای سیستم‌های آدرس‌پذیر

• محل دقیق آتش‌سوزی، خطاهای مدار باز و بسته و آلارم‌های کاذب را شناسایی می‌کند
• ظرفیت بالای سیستم
• نصب اعلام حریق ادرس پذیر ارزان‌تر نسبت به سیستم‌های متعارف
• مناسب برای انواع پروژه‌ها
• قابلیت‌های بالاتر سیستم

معایب سیستم‌های آدرس‌پذیر

• قیمت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و تجهیزات آن بیشتر است
• فعالسازی سیستم زمان بیشتری می‌گیرد

بررسی تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر

از آنجایی که نصب سیستم‌های اعلام حریق از اهمیت بالایی برخوردار است و با توجه به قوانین و شرایط تعیین‌شده برای نصب سیستم‌های اعلام حریق، باید از انواع آنها آگاه باشید تا بتوانید به درستی سیستمی مناسب انتخاب کنید. همانطور که گفتیم سیستم‌های اعلام حریق به دو دسته‌ی آدرس‌پذیر و متعارف تقسیم می‌شوند اما تفاوت هایی بین اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم.

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 1. عملکرد

به بیان ساده، در سیستم‌های آدرس‌پذیر به این خاطر که هر کدام از تجهیزات دارای آدرس منحصربفرد هستند، می‌توان مکان دقیق آتش‌سوزی در یک ساختمان بزرگ و حتی یک مجتمع را شناسایی کرد. این امر مقامات را قادر می‌سازد تا سریعا اقدام کنند و بعلاوه پنل نیز می‌تواند به اسپرینکلر آتش نشانی متصل بوده و آن را نسبت به شرایط فعال کند.

در مقابل، در یک سیستم متعارف، تجهیزات از طریق سیم‌های مجزا به پنل متصل می‌شوند. این سیستم‌ها نمی‌توانند محل دقیق وقوع حریق را مشخص کنند بلکه تنها به شما نشان می‌دهند که آتش در کدام زون اتفاق افتاده است. این مساله باعث می‌شود سیستم‌های متعارف برای ساختمان‌های بزرگ و مجتمع‌ها مناسب نباشند و خطرات زیادی برای افراد و اموال داشته باشد. سیستم‌های متعارف برای فضاهای کوچک مانند مغازه‌ها، ادارات، خانه‌ها و ساختمان‌های مسکونی کوچک مناسب هستند.

سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر از نظر عملکرد و نحوه‌ی نشان دادن دتکتور یا شستی فعال‌شده با یکدیگر متفاوت هستند. در سیستم‌های آدرس‌پذیر امکان شناسایی محل دقیق حریق وجود دارد و در سیستم‌های متعارف تنها زون مربوطه مشخص می‌شود.

(از مطلب کپسول آتش نشانی فوم نیز بازدید کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 2. نصب

نصب سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر نیز با یکدیگر متفاوت است. از آنجایی که هر دستگاه تشخیص حریق که به پنل اعلام حریق متعارف متصل می‌شود، به یک سیم جداگانه برای خود نیاز دارد، فرآیند نصب می‌تواند خسته‌کننده و زمان‌بر باشد. از سوی دیگر، سیستم‌های آدرس‌پذیر با یک سیم واحد سیم‌کشی می‌شوند که همه‌ی دستگاه را حلقه می‌کند و تجهیزات نصب شده در مسیر سیم‌کشی را به پنل اعلام حریق متصل می‌کند.

از آنجایی که تنها یک کابل مورد نیاز است، سیستم‌های آدرس‌پذیر نسبت به سیستم‌های متعارف نصب راحت‌تر دارند. این مساله همچنین به این معناست که سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر را می‌توان در زمان کوتاه‌تری نصب کرد.

نصب سیستم‌های متعارف به دلیل سیم‌کشی‌های بیشتر، زمان‌بر و دشوارتر است اما سیستم‌های آدرس‌پذیر با یک سیم واحد سیم‌کشی می‌شوند و این مساله نصب آنها را آسان‌تر می‌سازد.

(از مطلب سیستم اطفا حریق آیروسل نیز بازدید کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 3. هدف از سیستم‌ها

در اکثر سناریوها، از سیستم آدرس‌پذیر به این هدف استفاده می‌شود که بتوان محل دقیق وقوع حریق را تشخیص داد تا در زمان و منابع صرفه‌جویی شود. پنل‌های متعارف از سوی دیگر صرفا برای هشدار اعلام حریق مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای ساختمان‌ها و به طور کلی کاربردهای کوچک، از آنجایی که فضا محدود است، نیازی به سیستم‌های آدرس‌پذیر نیست و می‌توان به راحتی و سریعا محل حریق را شناسایی کرد. در مورد مکان‌های کوچک، سهولت تخلیه و شناسایی آتش باعث می‌شود که یک سیستم متعارف مناسب‌تر باشد.

سیستم‌های آدرس‌پذیر معمولا با هدف تشخیص سریع‌تر و آسان‌تر محل وقوع حریق مورد استفاده قرار می‌گیرند.

(در بلاگ فایرفایت با دتکتور دودی فوتوالکتریک آشنا شوید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 4. مقیاس

عامل تعیین‌کننده بین استفاده یا عدم استفاده از سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر یا سیستم اعلام حریق متعارف، مقیاس است. همه‌چیز به این خلاصه می‌شود که چه محدوده و چند اتاق باید تحت پوشش سیستم اعلام حریق قرار گیرد. برای مثال، برای یک اتاق منفرد، می‌توان به راحتی آتش را تشخیص داد و سریعا نسبت به اطفای آن اقدام کرد. بنابراین، هیچ نیازی به سیستم اعلام حریق وجود ندارد.

در ساختمان‌های کوچک تا متوسط، می‌توان با قیمت و هزینه‌ی کمتر از سیستم‌های متعارف استفاده کرد تا ایمنی افراد و اموال نیز تامین شود. اما در ساختمان‌های بزرگ‌تر، بسیاری از مردم به پنل‌های آدرس‌پذیر نیاز دارند زیرا اگر به موقع حریق شناسایی نشود، وضعیت می‌تواند بسیار مخرب باشد و خسارت‌های زیادی به همراه آورد. به این ترتیب وقتی صحبت از ساختمان‌های بزرگ می‌شود، سیستم‌های آدرس‌پذیر ضروری هستند.

مقیاس محل تحت پوشش حفاظت از حریق، در تعیین نوع سیستم اعلام حریق مناسب موثر است.

(با دتکتور دودی یونیزاسیون و عملکرد آن نیز آشنا شوید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 5 هزینه‌ها

نصب سیستم‌های آدرس‌پذیر سریع‌تر و آسان‌تر است و به دلیل دقت بالا، می‌تواند جان و منابع زیادی را نجات دهد. به طور کلی این سیستم‌ها گران‌تر هستند. اما در مورد سیستم‌های متعارف، نیاز به سیم‌کشی بالا و آزمایش‌های متعدد وجود دارد و این مسائل هزینه‌بر خواهد بود. با این حال قیمت سیستم اعلام حریق متعارف نسبت به سیستم آدرس‌پذیر کمتر است.

تجهیزات متعارف ارزان‌تر از تجهیزات آدرس‌پذیر است اما با این حال هزینه‌ی نصب بالاتری خواهد داشت.

(از مطلب نازل آتش نشانی نیز بازدید کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 6. آلارم‌های کاذب

یکی از نکات مهم در توجه به تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر، هشدارهای کاذب است. هشدارهای کاذب از نظر هزینه‌ی سوخت، فرسودگی تجهیزات آتش نشانی، اتلاف وقت و خطر آسیب به افراد و غیره، می‌تواند برای افراد گران تمام شود. جای تعجب نیست که خیلی اوقات برای این آلارم‌های کاذب نیز جریمه در نظر گرفته می‌شود.

هشدارهای کاذب در سیستم‌های متعارف رایج‌تر است زیرا تجمع گرد و غبار و سایر آلاینده‌ها روی سنسورها می‌تواند باعث ارسال سیگنال کاذب به پنل مرکزی شود. اجتناب از این موارد در سیستم‌های متعارف دشوار است زیرا هیچ راهی برای تشخیص نادرست بودن آلارم هشدار وجود ندارد و تا زمانی که جستجوی فیزیکی دقیق انجام نشود، نمی‌توان متوجه شد که آیا آلارم هشدار واقعی بوده یا کاذب.

تشخیص آلارم کاذب در سیستم‌های متعارف تنها با بررسی بصری  و جستجوی فیزیکی محل امکان‌پذیر است.

هشدار کاذب در سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر

در مقابل، تجهیزات آدرس‌پذیر می‌توانند اطلاعات مختلفی مانند سیگنال خطا و هشدار تعمیر و نگهداری را به پنل مرکزی ارسال کنند. در سیستم‌های آدرس‌پذیر، پنل مرکزی سطح حساسیت دتکتورهای دودی را می‌سنجد تا از وقوع آلارم‌های کاذب اجتناب شود. حساسیت سنسورها در دستگاه‌های آدرس‌پذیر کاملا قابل تنظیم است.

همچنین، تجهیزات آدرس‌پذیر ویژگی جبران رانش را به همراه دارد که همان توانایی تمایز بین تغییرات ظریف در سطح تشخیص دود است که در طول زمان به خاطر آلودگی‌هایی مانند گرد و غبار و تغییرات ناشی از آتش‌سوزی واقعی رخ می‌دهد.

سیستم‌های آدرس‌پذیر در مقایسه با سیستم‌های متعارف کمتر در معرض آلارم‌های کاذب قرار می‌گیرند و از این نظر قابل‌اطمینان‌تر هستند.

(در مورد اطفا حریق در آسانسور در بلاگ فایرفایت مطالعه کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 7. ملاحظات ایمنی

بدون شک سیستم‌ها آدرس‌پذیر سطح بالاتری از ایمنی در برابر آتش‌سوزی را فراهم می‌کنند چرا که با تعیین محل دقیق وقوع حریق به آتش‌نشانان امکان می‌دهند سریع‌تر و موثرتر به آن واکنش نشان دهند. سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر از چند جهت دیگر نیز می‌توانند ایمنی آتش‌سوزی را بهبود ببخشند. یکی از این موارد این است که بر خلاف سیستم‌های متعارف که محدود به اطلاع‌رسانی زنگ هشدار هستند، سیستم‌های آدرس‌پذیر می‌توانند سیگنال‌های هشدار، مشکل و نظارت را با پیام‌های صوتی ترکیب کنند تا در صورت وقوع حریق، دستورالعمل‌های تخلیه نیز برای ساکنان و افراد حاضر در محل ارائه شود.

این واقعیت که سیستم‌های آدرس‌پذیر آلارم‌های کاذب کمتری نسبت به سیستم‌های متعارف دارند نیز یکی از تفاوت های مهم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر شناخته می‌شود که در مورد آن توضیح دادیم. چرا که با افزایش تعداد آلارم‌های کاذب، افراد به تدریج آن را نادیده می‌گیرند و در صورت وقوع حریق این مساله می‌تواند عواقب ناگواری به همراه داشته باشد.

آلارم کاذب کمتر و امکان تشخیص محل دقیق وقوع حریق باعث می‌شود اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر از نظر ملاحظات ایمنی با یکدیگر متفاوت باشند.

(در مورد شستی اطفا حریق چه می‌دانید؟)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 8. قابلیت اطمینان

یک سیستم آدرس‌پذیر به خاطر نحوه‌ی سیم‌کشی معمولا قابل‌اطمینان‌تر از سیستم‌های متعارف است. در یک سیستم اعلام حریق متعارف، اگر سیم‌کشی یک دستگاه آسیب ببیند یا قطع شود، سیگنال آن دستگاه و تمام دستگاه‌هایی که پس از آن قرار دارند، نمی‌تواند به پنل مرکزی برسد. در مقابل، در سیستم‌های آدرس‌پذیر هر دو سر سیم به کنترل پنل متصل می‌شود؛ بنابراین اگر یک انتهای سیم آسیب ببیند یا قطع شود، سیگنال‌ها همچنان می‌توانند از طریق سمت دیگر سیم به پنل مرکزی برسند.

در سیستم‌های آدرس‌پذیر، یک دستگاه را می‌توان در صورت لزوم حذف یا غیرفعال کرد و این کار روی عملکرد سایر دستگاه‌های دیگر در لوپ تاثیری نخواهد داشت؛ اما در سیستم‌های متعارف این کار تقریبا غیرممکن است.

(در مورد تفاوت سیستم اعلام و اطفای حریق نیز مطالعه کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر: 9. تعمیر و نگهداری

همانطور که پیشتر هم اشاره کردیم، تجهیزاتی که برای سیستم‌های متعارف تهیه می‌شود معمولا قیمت کمتری دارند و به همین خاطر است که سیستم‌های متعارف هنوز یک گزینه‌ی محبوب برای مشاغل کوچک هستند. اما تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر تنها در این هزینه‌های اولیه نیست.

حتی برای ساختمان‌های کوچک، هزینه‌های اولیه‌ی کمتر برای خرید تجهیزات مورد نیاز سیستم متعارف با هزینه‌های بالای نصب جبران می‌شود! به خاطر داشته باشید که سیستم‌های متعارف برای هر زون به یک مدار واحد نیاز دارند و از این نظر نسبت به سیستم‌های آدرس‌پذیر که همه‌ی تجهیزات به یک لوپ متصل می‌شوند، پیچیده‌تر است.

پیچیدگی بیشتر سیستم‌های متعارف نه تنها با بالا رفتن هزینه‌های نصب همراه است، بلکه همچنین خطر خطای انسانی را نیز افزایش می‌دهد.

تست سیستم اععلام حریق

در مورد تست سیستم اعلام حریق، با مناطق سیمی مستقل در یک سیستم متعارف، هر دستگاه باید به طور جداگانه بررسی شود تا دستگاه‌های خراب پیدا شود. در مقابل، تجهیزات آدرس‌پذیر می‌توانند سیگنال هشدار تعمیر و سیگنال مشکل را به پنل مرکزی ارسال کنند تا آنها را پیدا کرده و تعمیر یا تعویض انجام شود.

اگرچه هر دو نوع سیستم نیاز به بازرسی و آزمایش منظم دارند، اما عیب‌یابی و تعمیر و نگهداری سیستم‌های آدرس‌پذیر آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر است.

(در مورد درب ضد حریق نیز مطالعه کنید.)

تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در اهداف برنامه‌نویسی

شماره‌ی آدرس برای یک سیستم آدرس‌پذیر یک شناسه محسوب می‌شود؛ همانند ورودی‌های زون 1 تا 10 برای سیستم‌های متعارف، ورودی 1 تا 99 برای سیستم‌های آدرس‌پذیر بکار برده می‌شود. برای اهداف برنامه‌نویسی، تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر این است که سیستم‌های آدرس‌پذیر از 99 ورودی زون استفاده می‌کنند در حالی که در سیستم‌های متعارف 10 ورودی زون استفاده می‌شود.

به خاطر داشته باشید که شماره‌گذاری ورودی‌ها و خروجی‌ها تنها برچسب‌گذاری ورودی‌ها و خروجی‌ها است. اعداد برای سیستم متعارف باید 1 تا 5 ورودی و 1 تا 3 خروجی باشد. در شماره‌گذاری سیستم آدرس‌پذیر نیز برای دتکتورها 1 تا 99 یا L1 D001 تا L2 D125 و برای ماژول‌ها (هر دو ورودی و خروجی) L1 M001 تا L2 M125 است.

با توجه به تعداد کم ورودی‌ها و خروجی‌ها روی پنل متعارف، پیام‌های روی صفحه نمایش تنها زون ساختمان را به آتش‌نشانان نشان می‌دهند و با تعداد زیادی ورودی و خروجی در پنل‌های ادرس‌پذیر، پیام‌های روی صفحه آتش‌نشانان را به محل دقیق وقوع حریق هدایت می‌کنند.

(مطالعه‌ی مطلب آموزش نکات آتش نشانی به کودکان نیز می‌تواند برای شما مفید باشد.)

کمیت اعداد تفاوت بین اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در برنامه‌نویسی

برای اهداف برنامه‌نویسی، تنها تفاوت بین یک سیستم متعارف و آدرس‌پذیر، کمیت اعداد است. بقیه‌ی موارد دستورالعمل‌های دستوری در نرم‌افزار است. پنل‌های ترکیبی که هم ورودی و خروجی آدرس‌پذیر و ورودی و خروجی متعارف دارند، ورودی‌های متعارف و آدرس‌پذیر و همینطور خروجی‌های متعارف و آدرس‌پذیر را با هم ترکیب می‌کنند.

صرف‌نظر از اینکه یک سیستم متعارف است یا آدرس‌پذیر، و یا حتی سیستم‌های مبتنی بر رله، مبتنی بر اجزای گسسته یا مبتنی بر کامپیوتر، دستور اصلی برنامه‌نویسی برای هر سیستم اعلام حریق همیشه یکسان است:

“وقتی یک ورودی خاص به زنگ هشدار می‌رود، خروجی‌های خاصی فعال می‌شود.”

(از مطلب کابل اعلام حریق نیز بازدید کنید.)

تفاوت یک سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در فرآیند سیم‌کشی

یک سیستم آدرس‌پذیر نمی‌تواند جایگزین یک سیستم متعارف شود؛ سیستم آدرس‌پذیر در واقع یک سیستم متعارف با سیستم سیگنالینگ آدرس‌پذیر است که به سیستم متعارف اضافه شده است. همه‌ی مدارهایی که به ماژول‌های ورودی و خروجی آدرس‌پذیر متصل می‌شوند، متعارف هستند.

تجهیزات ورودی آدرس‌پذیر مانند دتکتورها و شستی‌های اعلام حریق، دستگاه‌های متعارف با ماژول آدرس‌پذیر داخلی هستند و همه‌ی تجهیزات خروجی مانند چراغ چشمک زن اعلام حریق، آژیر و آژیرفلاشرها نیز دستگاه‌هایی متعارف با ماژول ادرس‌پذیر داخلی هستند.

سیم کشی سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر

در مورد سیم‌کشی، انچه تفاوت میان اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در نظر گرفته می‌شود، این است که تعداد سیم‌هایی که به سیستم آدرس‌پذیر وارد می‌شود، کاهش می‌یابد. در یک سیستم متعارف، همه‌ی ورودی‌ها و خروجی‌ها در داخل پنل مرکزی قرار می‌گیرند و به همین خاطر، سیم‌های زیادی به پنل می‌رسد.

در مقابل در یک سیستم آدرس‌پذیر، برخی از ورودی‌ها یا خروجی‌ها در داخل کنترل پنل قرار می‌گیرند و بیشتر ورودی‌ها و خروجی‌ها نیز در جای دیگری از ساختمان قرار خواهند گرفت. دتکتورها و ماژول‌ها به عنوان گروهی از یک یا چند سیستم ارتباطی (مانند مدار خط سیگنال یا SLC، وایرلس، فیبر نوری، شبکه‌های کامپیوتری و غیره) به پنل متصل می‌شوند. از آنجایی که اکثر ورودی‌ها و خروجی‌ها در جای دیگری از ساختمان هستند، تعداد کمی سیم به پنل می‌رسد.

سیستم‌های متعارف نیاز به سیم‌کشی بیشتری دارند و تمام سیم‌ها نیز در نهایت به پنل مرکزی منتهی می‌شوند. در مقابل سیستم‌های آدرس‌پذیر سیم‌کشی کمتری دارند و تنها برخی از سیم‌ها به پنل می‌رسند.

(در مورد اعلام حریق انبار نیز مطالعه کنید.)

تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در اهداف عیب‌یابی

در عیب‌یابی یک سیستم اعلام حریق متعارف تنها باید به موارد زیر توجه شود:

• سیم‌کشی متعارف کلاس A
• سیم‌کشی متعارف کلاس B
• سیم‌کشی متعارف کلاس C
• سیم‌کشی کلاس D
• سیم‌کشی کلاس E
• پنل‌ها و دستگاه‌های متعارف مرتبط

در عیب‌یابی سیستم‌های آدرس‌پذیر علاوه بر در نظر گرفتن سیم‌کشی، پنل‌ها و تجهیزات متعارف، باید موارد زیر را در نظر داشت:

• سیم‌کشی آدرس‌پذیر کلاس A
• سیم‌کشی آدرس‌پذیر کلاس B
• سیم‌کشی آدرس‌پذیر کلاس C
• سیم‌کشی کلاس N
• سیم‌کشی کلاس X
• پنل‌ها و تجهیزات آدرس‌پذیر مرتبط

تفاوت‌های سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر در یک نگاه

به طور کلی، اعلام حریق متعارف سیستمی نسبتا ارزان است و در ساختمان‌های کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، سیستم‌های آدرس‌پذیر هوشمند و پیچیده هستند و قیمت بالاتری دارند و البته قابل‌اعتمادتر نیز هستند. در پایان، اعلام حریق متعارف باید در ساختمان‌هایی نصب شود که پیدا کردن محل حریق آسان‌تر است (مانند ساختمان‌هایی که اتاق‌های کمتری دارند)؛ در حالی که سیستم آدرس‌پذیر مناسب نصب در ساختمان‌های بزرگ است.

(از مطلب باتری اعلام حریق نیز بازدید کنید.)

انتخاب سیستم اعلام حریق مناسب با توجه به تفاوت های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر

سیستم‌های آنالوگ، یعنی سیستم‌های اعلام حریق متعارف امروزه سیستم‌هایی قدیمی به شمار می‌آیند. با این حال، بسیاری از مشاغل و ساختمان‌ها از این سیستم‌ها استفاده می‌کنند. سیستم‌های متعارف برای ساختمان‌ها و کاربردهای کوچک می‌توانند بسیار موثر و مقرون به صرفه باشند و بنابراین، نصب آنها می‌تواند کاربردی باشد.

این سیستم‌ها همچنین مقرون به صرفه هستند که یکی از دلایل محبوبیت آنهاست. با این حال، ارزان قیمت به معنی کیفیت بد نیست و این سیستم‌ها بسیار قابل‌اعتماد هستند. بنابراین، وقتی منطقه‌ی مورد نظر برای پوشش در حد یک یا چند زون باشد، سیستم‌های متعارف معمولا ترجیح داده می‌شوند.

سیستم‌های ادرس پذیر و تکنولوژی پیشرفته‌ی تشخیصی

از سوی دیگر، سیستم‌های آدرس‌پذیر از نظر فناوری پیشرفته‌تر هستند و درخواست نصب این سیستم‌ها نیز بیشتر است چرا که از ویژگی‌ها و مزایای بیشتری برخوردار هستند. از این رو، حتی مشاغل و ساختمان‌های قدیمی نیز سیستم‌های متعارف خود را با سیستم آدرس‌پذیر جایگزین می‌کنند. با توجه به آنچه در مورد تفاوت اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر گفتیم، وقتی نوبت به انتخاب یک سیستم مناسب می‌رسد باید به چیزی بیشتر از هزینه‌ها توجه کنید و مزایای بلندمدت و همینطور ایمنی افراد و اموال را نیز در نظر داشته باشید.

برای انتخاب یک سیستم اعلام حریق مناسب باید تمام تفاوت های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در نظر گرفته شود تا نسبت به شرایط بهترین انتخاب انجام شود.

(پیشنهاد می‌کنیم با علائم راهنمای اعلام حریق آشنا شوید.)

خرید سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر

شرکت‌های داخلی و خارجی زیادی هستند که به تولید سیستم‌های اعلام حریق می‌پردازند. در میان شرکت‌های ایرانی بیشتر برندها موفق به اخذ تاییدیه برای سیستم‌های متعارف خود شده‌اند. قیمت تجهیزات اعلام حریق برندهای مختلف را می‌توانید در صفحه‌ی قیمت سیستم اعلام حریق مشاهده و بررسی کنید و بعلاوه از صفحه‌ی مربوط به برندهای اعلام حریق هوچیکی، اعلام حریق زتا، اعلام حریق سیستم سنسور، اعلام حریق نوتیفایر، اعلام حریق کنتک و اعلام حریق آپولو نیز بازدید کنید.

منبع مطلب

اشتراک گذاری...

اعلام حریق آرات