سیم کشی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر دارای لوپ است و به صورت حلقوی اجرا می شود. به این ترتیب که به ازای هر لوپ دو رشته سیم از پنل آدرس پذیر خارج می شود. هر کدام از این سیم ها در مسیر خود به صورت سری المان های مورد نظر را دربر می گیرند. این المان ها شامل تجهیزاتی مانند دتکتورها، شستی ها، آژیرها و ماژول های دیگر می باشند. پس از سری شدن تمام المان های یک لوپ، این دو رشته سیم دوباره به پنل بر می گردند. 

شیوه سری کردن المان های مختلف در روش سیم کشی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر موجب صرفه جویی قابل توجهی در مصرف سیم و در نتيجه هزینه های پروژه خواهد شد. در پروژه های بزرگ که بعد مسافت و حجم سیم کشی زیاد است، می توان اثرگذاری این روش را به وضوح مشاهده کرد. با این حال، از آنجایی که هزینه تجهیزات سیم کشی آدرس پذیر نسبت به کانونشنال بیشتر است، استفاده از آن در پروژه های کوچک قابل توجه نبوده و توصیه نمی شود.

 تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر از منظر سیم‌کشی

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های بین  سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر، در نوع سیم‌کشی، ظرفیت پوشش‌دهی تجهیزات و ساختار زون‌بندی آن‌هاست. در این مقاله به زبان ساده، نحوه عملکرد این دو سیستم را بررسی کرده و با ذکر مثال، تفاوت‌هایشان را روشن می‌کنیم.

 سیم کشی سیستم اعلام حریق متعارف (Conventional)

در این سیستم، ساختمان به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شود که به آن‌ها زون یا ناحیه گفته می‌شود. هر زون با دو رشته سیم از پنل مرکزی جدا شده و شامل تجهیزاتی مانند دتکتورها (دتکتور دود، حرارت و…) و شستی‌های اعلام حریق است.  

 ویژگی‌های اصلی سیستم متعارف:

• پشتیبانی از ۲، ۴، ۸، ۱۰ یا نهایتاً ۱۸ زون.

• از هر زون، دو رشته سیم به تجهیزات متصل می‌شود.

• برای آژیرها، دو مسیر جداگانه از پنل خارج می‌شود.

• مسیر سیم‌کشی آژیرها به یک مقاومت انتهایی (End of Line) ختم می‌شود.

• در صورت فعال شدن یک زون، فقط مشخص می‌شود در کدام زون آلارم فعال شده، نه اینکه دقیقاً کدام دتکتور یا محل.

در هر زون معمولاً نمی‌توان بیش از ۲۰ تا ۲۵ دتکتور نصب کرد. به همین دلیل در پروژه‌های بزرگ به تعداد زیادی زون نیاز داریم و سیم‌کشی بیشتر و پیچیده‌تر می‌شود.

۲. سیم کشی سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر (Addressable)

در این نوع سیستم، همه تجهیزات مانند دتکتورها، شستی‌ها و آژیرها دارای آدرس منحصر به فرد هستند. سیم‌کشی به‌صورت حلقه‌ای (Loop) انجام می‌شود و با فقط یک جفت سیم می‌توان تعداد زیادی المان را به پنل مرکزی متصل کرد.

 ویژگی‌های اصلی سیستم آدرس‌پذیر:

• اتصال تمام تجهیزات به یک حلقه مشترک (لوپ).

• شناسایی دقیق محل آتش‌سوزی یا فعال شدن هر دتکتور.

• قابلیت اتصال تا ۱۲۸، 250 یا حتی 260 المان به یک حلقه.

• انعطاف‌پذیری بالا در طراحی و توسعه سیستم.

• امکان بازگشت اطلاعات از تجهیزات به پنل و بالعکس

اگر پروژه شما کوچک یا متوسط است و بودجه محدودی دارد، استفاده از سیستم متعارف می‌تواند مقرون‌به‌صرفه باشد. 

اما اگر ساختمان بزرگ است  نیاز به شناسایی دقیق محل حادثه دارید، یا قصد دارید در آینده سیستم را توسعه دهید، بهتر است از سیستم آدرس‌پذیر استفاده کنید.

با توجه به تفاوت‌های بالا، در طراحی سیستم اعلام حریق باید علاوه‌بر قیمت تجهیزات، به هزینه‌های سیم‌کشی، زمان نصب، قابلیت توسعه و نیازهای دقیق پروژه نیز توجه شود