دتکتور شعله مادون قرمز تک فرکانس به باند باریک تابش در محدوده‌ی 4.4 میکرون حساس است که یک باند انتشار غالب برای شعله‌های آتش‌سوزی‌های هیدروکربنی است. دتکتورهای شعله تک فرکانسی از یک سنسور پیروالکتریک استفاده می‌کنند که به تغییر در شدت تابش IRواکنش نشان می‌دهد. علاوه بر این، این دتکتورها دارای یک فیلتر عبور باند با فرکانس پایین هستند که پاسخ آنها به فرکانس‌هایی که ویژگی یک آتش سوسوزن است را محدود می‌کند. فرکانس معمولی دتکتور  IRکه یک دتکتور تک‌فرکانسی مادون قرمز به آن حساس است و واکنش نشان می‌دهد، در طیف 4.4 میکرومتر قرار می‌گیرد. زمانِ معمول موردنیاز هم عددی بین 3 تا 5 ثانیه است.

این دتکتور که با نام دتکتور شعله مادون قرمز – طول موج متعدد (Infrared Multi Spectrum Flame Detectors) هم شناخته می‌شود؛ دارای سه سنسور است که هر کدام به فرکانس تابشی متفاوتی حساس هستند. تابش مادون قرمز ساطع شده از یک آتش‌سوزی هیدروکربنی معمولی در طول موج پذیرفته شده‌ی یک حسگر شدیدتر از دو حسگر دیگر است. مدارهای الکترونیکی در این دتکتور شعله، تفاوت شدت سه سنسور را تعیین می‌کند. دتکتورهای چند فرکانس با تحلیل دامنه‌های مختلف که توسط هر یک از حسگرها به صورت مجزا تشخیص داده می‌شود، عمل می‌کند. لذا زمان تشخیص آنها طولانی‌تر و خطای آنها کمتر است.

دتکتور شعله سه تایی IR3 با قدرت تشخیص طول موج سه باند مشخص، طول موج در ناحیه طیفی IR را دیده و نسبت آن‌ها به یکدیگر را مقایسه می‌کند. آشكارساز شعله IR3 نسبت به آشكارسازهایش شعله IR و UV/IR زمانی که در معرض اشعه IR غیر شعله قرار می‌گیرند در مقابل آلارم کاذب مصونیت بیشتری ایجاد می‌کند. دتکتور شعله IR3 بیشتر مناسب محیط‌هایی است که احتمال وقوع انفجار در آنها می‌رود. بدنه استیل ضد زنگ با سه سنسور IR برای محیط‌هایی با درصد رطوبت بالا هم بسیار کارآمد است. مدل‌های کارآمد دتکتورهای شعله IR3 می‌توانند از فاصله 60 متری در کمتر از 5 ثانیه شعله و زبانه‌های آتش را تشخیص دهند.

دتکتور شعله‌ی فرابنفش تشعشعات فرابنفش را شناسایی می‌کند. برای اینکار از یک لامپ خلاء دیود نوری استفاده می‌شود. دیود نوری باعث می‌شود برای هر فوتون فرابنفش که به منطقه‌ی فعال لامپ برخورد می‌کند، یک شوک جریان ایجاد شود. وقتی تعداد این شوک‌های جریان در واحد زمان، بیشتر از حد متعارف باشد حالت هشدار دتکتور فعال می‌شود. از نقاط قوت دتکتور شعله فرابنفش قابلیت پاسخگویی به آتش‌سوزی‌های حاصل از هیدروکربن، هیدروژن و آتش‌سوزی فلزات و نیز سرعت پاسخگویی بالای آن اشاره کرد. از محدودیت‌‌های دتکتور شعله UV می‌توان به واکنش احتمالی به جوشکاری در بُرد طولانی و یا واکنش به رعد و برق، اشعه‌ی ایکس، جرقه اشاره کرد.

دتکتور شعله ترکیبی فرابنفش و مادون قرمز از یک سنسور فرابنفش و مادون قرمز تک فرکانسی ساخته شده است. این دو سنسور به صورت جداگانه دارای همان عملکردی هستند که پیش‌تر برای هر کدام توضیح دادیم اما مدارهای اضافی سیگنال‌ها را از هر دو سنسور پردازش می‌کند. این بدان معنا است که دتکتور شعله ترکیبی IR/UV دارای قابلیت بهتری برای رد آلارم‌های کاذب نسبت به دتکتورهای صرفا UV یا IR دارد. البته برای فعال شدن و ارائه‌ی سیگنال، این دتکتور شعله باید در معرض هر دو تشعشعات قرار گیرد.

دتکتور شعله IR3+UV از الگوریتم‌هایی برای تعیین وجود آتش استفاده می‌کنند و آن‌ها را از تابش پس زمینه که به طور کلی دامنه و دقت ردیاب را کاهش می‌دهد، جدا می‌کند. تابش پس زمینه به طور مداوم در همه محیط‌ها وجود دارد، اما به ویژه توسط اشیا در دمای بالا شدت می‌گیرد. این امر باعث می‌شود که محیط‌های با دمای بالا یا مناطقی که مواد با درجه حرارت بالا کار می‌کنند به ویژه برای دتکتورهای IR چالش برانگیز باشد. بنابراین، یک سنسور باند UV-C اضافی گاهی اوقات در دتکتورهای شعله قرار می‌گیرد تا یک لایه کنترل و تایید دیگر اضافه کند زیرا تابش پس زمینه بر حسگرهای UV تاثیر نمی‌گذارد مگر اینکه درجه حرارت بسیار بالا باشد، مانند درخشش پلاسما از یک دستگاه جوشکاری Arc یا چیزی شبیه این موارد.