سیستم اعلام حریق به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که یکی از انواع آن متعارف است. شستی اعلام حریق متعارف یا شاسی‌ اعلام حریق (Conventional Call Point) را می‌توان در تمام سیستم‌های متعارف برندهای دیگر استفاده کرد. در ساختمانی که به سیستم اعلام حریق متعارف تجهیز شده باشد، در محلی که درب واحدهای هر طبقه در آن باز می‌شود، یک شستی متعارف قرار دارد. معمولا این نوع شستی‌ها باید در معرض دید باشند و در مسیرهای خروجی قرار بگیرند که هر فردی که از وجود آتش‌سوزی مطلع شد، می‌تواند با فشردن دایره‌ی سیاه روی آن دیگران را با خبر کند.

شستی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر (Addressable Call Point) باید با سایر تجهیزات سیستم مثل پنل مرکزی هم نام باشد؛ یعنی بر خلاف شستی متعارف، شستی آدرس پذیر را نمی‌توان با سیستم‌های برندهای دیگر استفاده کرد. پنل مرکزی، هشدار تعداد نامحدودی از شستی‌های اعلام حریق را دریافت کرده و با فرمان دادن به آژیر‌ها و فعال شدن آنها، افراد را نسبت به خطر آگاه می سازد. البته شستی آدرس پذیر و متعارف تفاوت‌های دیگری نظیر تفاوت در قیمت، کابل کشی، منطق و مبانی عملکردی و مناسب بودن برای مکان‌های مختلف نیز دارند.

شستی اعلام حریق بی سیم یا وایرلس (Wireless Call Point) مانند سایر انواع شستی‌ها به دو نوع قابل برگشت و غیر قابل برگشت یا شکستنی تقسیم می‌شود. تقریبا تمامی شستی‌های اعلام حریق قابل ریست بوده و پس از فشرده شدن می‌توان آنها را مجددا استفاده کرد. اجزای سیستم اعلام حریق وایرلس یا بی سیم در مورد تجهیزاتی مثل شستی ها جنرال و مشابه سایر مدل های اعلام حریق است.

همانطور که اشاره کردیم، شستی‌های اعلام حریق معمولا دو نوع فشاری قابل ریست شدن و شیشه شکستنی در دسترس هستند. هنگام استفاده از شستی شیشه شکستنی یا شستی غیر قایل برگشت (Unresettable Call Point) شیشه یا طلق روی آن شکسته شده و برای استفاده دوباره، شیشه یا طلق آن باید تعویض شود.