تفکیک اولیه بین مکانیزم عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف یا کانونشنال، سیستم اعلام حریق آدرس پذیر یا هوشمند، و سیستم اعلام حریق وایرلس یا بی سیم می‌تواند تفکیک اولیه‌ی تقسیم‌بندی تجهیزات اعلام حریق مثل دتکتور اعلام حریق باشد. دتکتور اعلام حریق متعارف با دتکتور اعلام حریق آدرس پذیر و دتکتور اعلام حریق وایرلس از این نوع تفاوت عملکردی ندارند.

دتکتورهای اعلام حریق بر اساس نوع کاربرد به 5 دسته تقسیم می‌شوند: دتکتور دود اعلام حریق: دتکتور دود اعلام حریق با تشخیص دود حاصل از حریق با پنل مرکزی تبادل سیگنال می‌کند. دتکتور شعله اعلام حریق: دتکتور شعله با تشخیص شعله‌ی حاصل از حریق پیش‌بینی نشده آلارم هشدار می‌دهد. دتکتور حرارت اعلام حریق: دتکتور حرارتی با تغییر نرخ افزایش دما در محیط یا تشخیص درجه حرارتی بالاتر از حد استاندارد اعلام آلارم هشدار ساطع می‌کند. دتکتور گاز اعلام حریق: دتکتور گاز اعلام حریق برای تشخیص گازهای سمی و یا گازهای ساطع شونده از حریق به کار می‌روند. دتکتور ترکیبی اعلام حریق: دتکتور ترکیبی ترکیبی از عوامل رخداد حریق را در محدوده پوشش‌دهی خود بررسی می‌کنند.

دتکتورهای اعلام حریق بسته نوع برند و مکانیزم تشخیص معمولا وسعت پوشش‌دهی متفاوتی دارند. به طور مثال محدود تحت پوشش هر دتکتور دودی از 15 الی 40 متر مربع است. همین وسعت پوشش‌دهی برای دتکتورهای حرارتیاز 10 الی 20 متر مربع است. به این ترتیب تفکیک دتکتور اعلام حریق بر اساس محدوده پوشش‌دهی موثر هم می‌تواند انجام بگیرد.

دتکتورهای اعلام حریق بر اساس مکانیزم سیستم کشف انواع مختلفی دارند. همانطوری که قبلا گفته شد دتکتورهای اعلام حریق بر اساس نوع کاربرد، سنسور تشخیص دود، ردیاب‌های گرما، ردیاب‌های کربن مونوکسید یا گازهای سمی، ردیاب‌های چند حسگره دارند تا بتوانند رخداد عوامل بروز حریق را در سریعترین زمان به پنل مرکزی و آژیر فلاشرهای هشدار دهنده اطلاع دهد.